رستيم از خوف و رجا

به بهانه روز سربلندي ابراهيم که بشر معاف گرديد از آنکه قرباني شود بر آستانش.

" پس هر دو تسليم گشتند و او را براي کشتن به روي درافکند. ما در آن حال خطاب کرديم که اي ابراهيم تو ماموريت رويا را انجام دادي- کارد از گلويش برگير- ما نکوکاران را چنين پاداش نيکو ميدهيم. اين ابتلا همانا آزموني است بس آشکار و بر او ذبح بزرگي قربان ساختيم و ثناي او به آيندگان واگزاريم. سلام و تحيت بر ابراهيم باد."



اين کيست اين اين کيست اين اين يوسف ثاني است اين
خضر است و الياس اين مگر يا آب حيواني است اين

اين باغ روحاني است اين يا بزم سلطاني است اين
سرمه ي سپاهاني است اين يا نور سبحاني است اين

آن جان جان افزاست اين يا جنت المأوي است اين
ساقي خوب ماست اين يا باده جاني است اين

تُنگ شکر را ماند اين سوداي سر را ماند اين
آن سيمبر را ماند اين شادي و آساني است اين

امروز مستيم اي پدر توبه شکستيم اي پدر
از قحط رستيم اي پدر امسال ارزاني است اين

اي مطرب داوود دم آتش بزن در رخت غم
بردار بانگ زير و بم کاين وقت سرخواني(1) است اين

مست و پريشان توام موقوف فرمان توام
اسحاق قربان توام اين عيد قرباني است اين

رستيم از خوف و رجا عشق از کجا شرم از کجا
اي خاک بر شرم وحيا هنگام پيشاني(2) است اين

گلهاي سرخ وزرد بين آشوب بَردابَرد بين
در قعر دريا گرد بين موسي عمراني است اين

هر جسم را جان ميکند جان را خدادان ميکند
داور سليمان ميکند يا حکم ديواني است اين

اي عشق قلماشيت(3) گو از عيش و خوش باشيت گو
کس مي نداند حرف تو گويي که سرياني است اين

خورشيد رخشان ميرسد مست و خرامان ميرسد
با گوي و چوگان ميرسد سلطان ميداني است اين

هرجا يکي گويي بود در حکم چوگان ميرود
چون گوي شو بي دست و پا هنگام وحداني است اين

گويي شوي بي دست و پا چوگان او پايت شود
در پيش سلطان ميرود کاين سير ربّاني است اين

آن آب باز آمد به جو بر سنگ زن اکنون سبو
سجده کن و چيزي مگو کاين بزم سلطاني است اين


مولوي

(1) سرخواني: سرود گويي، تغنّي
(2) پيشاني: بخت، اقبال، دولت، طالع
(3) قلماشي: هرزگي بيهودگي، فرهنگ رشيدي اصل را ترجمه عربي ماشئت دانسته نيکلسن هم در تعليقات مثنوي در شرح بيت 3810 دفتر چهارم گويد: قلماشي از قل ماشئت آمده.