12/04/2006

در مايه حسرت(2)

البته منازعات تاريخي را نميتوان منکر شد، دستاوردهاي درخشان تفکر شيعي نميتواند افتخارات گذشته ايرانيان را کاملا تحت الشعاع خود گيرد. اين منازعات در عصر مدرن، به يمن دستاوردهاي باستان شناسي و فقه اللغه که به ايرانيان امکان داد بقاياي ميراث باستاني خود را بشناسند، شدت يافت. ايرانيان در نگاه به گذشته از سطح اسطوره اي به سطح تاريخي و رخدادهاي واقعي رسيدند. هرچه بيشتر عظمت گذشته تاريخي خود را کشف ميکردند، بيشتر به گستردگي ويراني ها پي ميبردند و عميقتر در حسرت و دريغ اعصار به سر آمده فرو ميرفتند.

شايگان، داريوش 1313، افسون زدگي جديد: هويت چهل تکه و تفکر سيار ، ترجمه فاطمه ولياني، نشر و پژوهش فرزان روز، چاپ چهارم 1384، ص166

4 comments:

Unknown said...

من البته مدتهاست که در فضای افسوس نفس نمی کشم. نمی دونم، شاید افسوس گذشته رو خوردن هنوز یه مقداری هویت ملی و دلبستگی و حتی شاید اعتماد به نفس و کرامت انسانی بخواد. من نه فقط اعتراف می کنم خودم غرور مرور یُخ دِه، بلکه می خوام بپرسم فکر می کنی چند درصد از مردم جامعه ما این مفاهیم رو اصلن میشناسن؟؟؟ فکر کنم الان دیگه از حسرت هم خبری نیست، یعنی در مراحل بعد از حسرت هستیم: نزاع زشت بر سر نیازهای دون! البته مطمئن نیستم واقعاً یه مرحله تاریخی باشه، شاید خیلی گذرا و یه موج خیلی کوتاه یا یه شوک باشه (یعنی امیدوارم) بهرحال خرم آن روز کزین منزل ویران بروم، غرقه در خون و به خون قافیه است

علی فتح‌اللهی said...

از یه جهت با رضا موافقم و اون اینه که مردم زیاد این مفاهیم رو نمیشناسن اما حقیقت اینه که لازم نیست بشناسن. به نظر من مردم ایران همیشه عادت دارن به گذشته خودشون افتخار کنن و برای اینکار نیاز به دونستن تئوریهای و اصول علمی تاریخی ندارن

Naser said...

یادم افتاد به یه بحثی که توی کلاس زبان داشتیم درباره ی اینکه گذشته بهتر بوده یا حال.
همه متفق القول می گفتند گذشته و البته این گذشته حتما گذشته ی دوری نبود و وقتی که من گفتم ظاهرا همه حس نوستالژیکی نسبت به گذشته دارن هیچکس معنی نوستالژی رو نمی دونست.

علي دهقانيان said...

مرسی ناصر، در پاسخ نوشته رضا حق مطلب رو درست وزیبا ادا کردی. البته نظر علی هم کاملا صحیحه.لازم نیست که مردم حتما تاریخ خونده باشند یا منظور از گذشته گذشته خیلی دور باشه مثلا کافیه نظر یکی از راننده های تاکسی رو در مورد پیکانهای مدل 48 بپرسی. این نوستالژی لعنتی دست از سر هیچکس حتی خودمون بر نمیداره.