به يار غائب

دلدار من، چه خوب بود اگر ميتوانستم گلي را که در اين سرزمين دوردست چيده ام، هم اکنون ارمغان تو کنم. حيف که تا اين فرسنگها را پشت سر گذارم و بتو باز رسم، اثري از گل من نخواهد ماند، چراکه گلهاي سرخ عمري کوتاه دارند.
راستي چرا بيش از آن مدت که گل طاقت مي آورد و نمي پژمرد، از تو دور شدم؟ چرا از آن اندازه که صداي بلبل به گوش گل ميرسد فراتر رفتم؟


از لناو(شاعر آلماني) ترجمه شجاع الدين شفا