اما ميهن يك قطعه خاك نيست. خاك هرجا هست. ميهن آن ميهني كه لايق دلبستگي باشد تركيب مي‌شود از فضاي فكري يك دسته آدم شايسته. شايستگي هم از فهم مي‌آيد نه از اطاعت بي‌گفت‌وگوي هردستور، حتي اگر دستور از روي فهم و دقت و انصاف هم باشد. حيف است آنچه "عاطفه"اش نام مي‌دهي فدائي و قرباني خيال غلط باشد.
قسمتی از نامه ابراهيم گلستان به نادر ابراهيمي
منبع: شهروند امروز
3 comments:
برای من اما همیشه خاک مهم بوده و فکر میکنم میهن خاک هم هست و همیشه یکی از آرزوهام این بوده که خاکهای از دست رفته رو دوباره به دست بیارم و معتقدم هم من و هم ما اینظوری خوشبختتر خواهیم بود و یکی از دلایل بدبختی خودمون رو هم سرخوردگی ناشی از دست رفتن خاک میدونم
علی جان (فتح اللهی)، این حرفت بار عاطفی زیادی داره، یعنی آدم رو احساساتی می کنه، ولی من هیچ منطقی توش پیدا نمی کنم. شاید خودت بهتر بتونی منظورت رو به من بفهمونی. سوال من دقیقاً اینه: خاک (خود خاک)، ارزشش به چیه؟ از نظر منطقی می گم وگرنه جمله های عاطفی حب و بغضی زیاد میشه گفت. مثلاً یه نفر می تونه بگه: همیشه خاک وطن بر سر ما بوده و خواهد بود. ولی این جمله هم باز منطقی توش نیست.
رضای گرامی
البته من فکر میکردم این مطلب در مورد خاک میهن باشه نه خود خاک به یک مفهوم انتزاعی که البته وجود نداره یعنی به هر حال خاک باید مال یه جایی باشه. منطق رو هم البته باید دید یعنی چی؟ ازنگاه کی؟ و در چارچوب کدام نگاه یا چارچوب فلسفی؟ که امیدوارم اگه من از این وضعیتی که هستم نجات پیدا کردم و تونستم پاییز یه سر بیام ایران بشینیم مفصل صحبت کنیم در این مورد
اما به طور کلی من فکر میکنم در یک فضای انتزاعی قضاوت تو در مورد حرفای من درسته ولی وقتی فضا رو به واقعیات جهان موجود نگاشت کنیم قضیه فرق میکنه همونطوری که خیلی از انگاره های من وقتی از ایران اومدم در برخورد با واقعیات رنگ دیگری به خودش گرفت میگم که خیلی از اون باورها هنوز در مفهوم درست هستند اما من خیلی وقته از بازیهای روشنفکرانه با مفاهیم خسته شدم
شایدم این ناشی از وضعیت فعلی زندگی من باشه
به هر حال من همیشه بین احساس و منطق سرگردان بودم و خواهم بود اینو خودم میپذیرم هر چند در مورد مفاهیمی مثل میهن که قبلا هم اعتراف کردم بهش تعصب دارم شاید هم خیلی نشه منطقی بود
به امید دیدار روی خاک میهن
Post a Comment