در مرصادالعباد ميخوانيم: " ظلومي و جهولي از لوازم حال انسان آمد زيرا که بار امانت جز به قوت ظلومي و جهولي نتوان کشيد." ظلوم بمعناي بسيار ستمگر است، در اينجا در حق خود و جهول يعني بسيار نادان. بعبارتي تا آدمي خر نباشد اين بار نيارد کشيد، چنانکه :" سبکتر برد اشتر مست بار". پس، از اين مطلب ميتوان قائل به يکنوع جنون بشري شد در برابر جنون الهي.
حافظ تعبيري ديگر دارد از ظلومي و جهولي: " ديوانگي".
آسمان بار امانت نتوانست کشيد
قرعه فال بنام من ديوانه زدند
نيچه ميگويد:"کداميک خطاي ديگري است: خدا يا انسان.
حافظ تعبيري ديگر دارد از ظلومي و جهولي: " ديوانگي".
آسمان بار امانت نتوانست کشيد
قرعه فال بنام من ديوانه زدند
نيچه ميگويد:"کداميک خطاي ديگري است: خدا يا انسان.
No comments:
Post a Comment