وقتي يکي از دوستان دختر داييم که از من چند سال بزرگتر بود در حين صحبت گفت که:" نياي من در جنگ چالدران به شهادت رسيده است." ،اين حرف مدتها ذهن من را بخود مشغول داشته بود براي من که به تاريخ نگاهي اسطوره اي داشتم در آن دوران 18-19 سالگي اين بسيار هيجان انگيز بود که جدّ آدم در جنگ چالدران شرکت داشته باشد و در آن به شهادت رسيده باشد.
جنگي با آنهمه عظمت که ايرانيان مردانه در آن پيکار کردند و با وجود آنهمه رشادت ها شکست خوردند. شايد شيريني ياد کردن آن هم در اين باشد که آن شکست با سلسله جنگ هاي شاه عباس با عثماني ها جبران گرديد، اما هرچه بود دوست داشتم که اي کاش جدّ من نيز در اين جنگها شرکت کرده بود و کشته شده بود.
امروز که باز به اين موضوع فکر ميکنم باز هم دوست دارم که جدّم در جنگ چالدران حاضر ميبود و در آن کشته ميشد اما نه در ميانساليّ و کهولت که در جوانيّ و عزوبت!
جنگي با آنهمه عظمت که ايرانيان مردانه در آن پيکار کردند و با وجود آنهمه رشادت ها شکست خوردند. شايد شيريني ياد کردن آن هم در اين باشد که آن شکست با سلسله جنگ هاي شاه عباس با عثماني ها جبران گرديد، اما هرچه بود دوست داشتم که اي کاش جدّ من نيز در اين جنگها شرکت کرده بود و کشته شده بود.
امروز که باز به اين موضوع فکر ميکنم باز هم دوست دارم که جدّم در جنگ چالدران حاضر ميبود و در آن کشته ميشد اما نه در ميانساليّ و کهولت که در جوانيّ و عزوبت!
1 comment:
داشتم به این فکر میکردم که یعنی اون موقع هم این دعواهای سیاسی امروز بوده یا نه؟ میدونی منظورم اینه که من دو تا عمو و یکی دایی داشتم که تو جنگ با عراق مردن یا به قولی شهید شدن. اما دستکم یکی از این مرگها در دوره ای از این جنگ اتفاق افتاده که من بهش اعتقادی ندارم. 200 300 سال دیگه مردم چه قضاوتی در مورد این جنگها خواهند و کشتگان اونها خواهند کرد
Post a Comment