ترازنامه

امروز روز جهاني کورش کبير است. بهمين مناسبت منشور او را در پي مي آورم و همين طور کارنامه ديگر شاهانِ کمابيش معاصر با او تا دانسته شود که بدي و شرارت هميشه در جهان وجود داشته همانگونه که رحم و شفقت و تساهل:

اينک که به ياري مزدا تاج سلطنت ايران و بابل و کشورهاي جهات اربعه را بر سر گذاشته ام اعلام ميکنم که تا روزي که زنده هستم و مزدا توفيق سلطنت را به من ميدهد دين و آيين و رسوم ملتهايي که من پادشاه آنها هستم محترم خواهم شمرد و نخواهم گذاشت که حکام و زير دستان من دين و آيين و رسوم ملتهايي که من پادشاه آنها هستم يا ملتهاي ديگر را مورد تحقير قرار دهند يا به آنها توهين نمايند.
*
من که امروز تاج سلطنت را بر سر نهاده ام تا روزي که زنده هستم و مزدا توفيق سلطنت را به من ميدهد هرگز سلطنت خود را به هيچ ملتي تحميل نخواهم کرد و هر ملت آزاد است که مرا به سلطنت قبول کند يا نکند و هرگاه نخواهد مرا پادشاه خود بداند، من براي سلطنت بر آن ملت مبادرت به جنگ نخواهم کرد.
*
من تا روزي که پادشاه ايران هستم نخواهم گذاشت کسي به ديگري ظلم کند و اگر شخصي مظلوم واقع شد، من حق وي را از ظالم خواهم گرفت و به او خواهم داد و ستمگر را مجازات خواهم کرد.
*
من تا روزي که پادشاه هستم نخواهم گذاشت مال غيرمنقول يا منقول ديگري را به زور يا به هر نحو ديگر بدون پرداخت بهاي آن و جلب رضايت صاحب مال تصرف نمايند و من تا روزي که زنده هستم نخواهم گذاشت که شخصي ديگري را به بيگاري بگيرد و بدون پرداخت مزد، وي را به کار وادارد.
*
من امروز اعلام ميکنم که که هرکسي آزاد است که هر ديني را که ميل دارد بپرستد و در هر نقطه که ميل دارد سکونت کند مشروط بر اينکه در آنجا حق کسي را غصب ننمايد و هر شغل را که ميل دارد پيش بگيرد و مال خود رابه هر نحو که مايل است به مصرف برساند مشروط بر اينکه لطمه به حقوق ديگران نزند.
*
من اعلام ميکنم که هرکس مسئول اعمال خود ميباشد و هيچ کس را نبايد به مناسبت تقصيري که يکي از خويشاوندانش کرده مجازات کرد و مجازات برادر گناهکار و برعکس به کل ممنوع است و اگر يک فرد از خانواده يا طايفه اي مرتکب تقصير ميشود فقط مقصر بايد مجازات گردد نه ديگران.
*
من تا روزي که به ياري مزدا زنده هستم و سلطنت ميکنم نخواهم گذاشت که مردان و زنان را به عنوان غلام و کنيز بفروشند و حکام و زيردستان من مکلف هستند که در حوزه حکومت و ماموريت خود مانع از خريد و فروش مردان و زنان به عنوان غلام و کنيز بشوند و رسم بردگي بايد به کلي از جهان برافتد.
*
از مزدا خواهانم که مرا در راه اجراي تعهداتي که نسبت به ملتهاي ايران و بابل و ملتهاي ممالک اربعه به عهده گرفته ام موفق گرداند.


آسور نازيربال پادشاه آسور در سال 884 ق.م ميگويد:
بفرموده آشوذ وايشتار خدايان يزرگ که حاميان من هستند با لشکريان و ارابه هاي جنگي خود به شهر گينابو حمله بردم و آن را به ضرب يک شست تصرف کردم. ششصد نفر از جنگيان دشمن را بي درنگ سر بريدم. سه هزاراسير را زنده زنده طعمه آتش ساختم و حتي يک نفر را باقي نگذاشتتم تا به گروگاني رود.
حاکم شهر را به دست خودم زنده پوست کندم و پوستش را به ديوار شهر آويختم و از آنجا به شهر طلا روان شدم. مردم اين شهر از در عجز و الحاح در نيامدند و تسليم من نشدند. لاجرم به شهرشان يورش بردم و آن را گشودم. سه هزار نفر را از دم تيغ گذراندم بسياري ديگر را در آتش کباب کردم. اسراي بيشمار را دست و انگشت و گوش و بيني بريدم و هزاران چشم از کاسه و هزاران زبان از دهان بيرون کشيدم. از اجساد کشتگان پشته ها ساختم و سرهاي بريده را بر تاکهاي شهر آويختم.

در کتيبه آسور بانيپال (سال645 ق.م)ميخوانيم:
خاک شهر شوستان و شهر داکتو و شهرهاي ديگر را به آشور کشيدم. در مدت يک ماه و يک روز کشور ايلام را با تمامي عرض آن جارو کردم. اين مملکت را از عبور حشم و از نغمات موسيقي بي نصيب ساختم. به درندگان و ماران و جانوران کوير اجازه دادم که آنها را سراسر فراگيرد.

نبوکد نصر پادشاه بابل(سال 556 ق.م) در کتيبه اش چنين نوشته است:
فرمان دادم که صدهزار چشم در آورند و صدهزار قلم پا را بشکنند. با دست خودم چشم فرمانده دشمن را در آوردم. هزاران پسر و دختررا زنده زنده در آتش سوزاندم. خانه را چنان کوفتم که ديگر بانگ زنده اي از آن برنخيزد.